On the Crossroads: Academie of Grootseminarie

Van de Sociale Academie ‘de Dommel’ in het Brabantse Eindhoven naar het Limburgse Grootseminarie ‘Rolduc’ te Kerkrade

God is overal. Alles is genade. Je moet het wel willen zien! En daarna laat God een weg aan je zien die je met Hem kunt gaan. Zo is het bij mij gegaan. Ik heb het opgeschreven in een verhaal: On the crossroads: Academie of Grootseminarie. Ofwel; Ik sta op een kruispunt en ik mag kiezen, ga ik linksaf of toch rechtsaf?

Deel 1

Lang geleden, in de bruisende jaren 70, bevond zich langs de oevers van de schilderachtige rivier De Dommel een academie genaamd de Dommel. Deze bijzondere school was doordrenkt van een revolutionair gedachtengoed en droeg trots een communistische kleur. Studenten kwamen van heinde en ver om zich onder te dompelen in deze unieke academische omgeving.

In die tijd was ik een jonge pacifist, die zichzelf toewijdde aan het idee van een rechtvaardige samenleving. Ik koos ervoor om mijn opleiding te volgen aan de Sociale Academie de Dommel, geïnspireerd door het radicale gedachtengoed dat daar werd aangehangen. De school was een broeinest van idealisme, waar jonge geesten de wereld wilden veranderen.

De academie was gehuisvest in een statig gebouw, met grote ramen die uitkeken op de kabbelende wateren van De Dommel. Het was een inspirerende plek, waar creativiteit en intellect samensmolten. Maar zoals dat gaat in het leven, veranderen dingen soms onverwacht.

Sommige studenten van Dommel overwogen of het gedachtengoed dat ze aanhingen nog steeds de juiste koers was. Sommigen van ons, waaronder ikzelf, begonnen te twijfelen aan de levensvatbaarheid van het communistische ideaal. We realiseerden ons dat er andere manieren waren om de wereld te veranderen, en dat sommige idealen misschien beter pasten bij andere academies.

Een van die academies was de sociale academie De Elzent, gelegen midden in de stad, omgeven door veel groen en nabij een rustig park. Het was een plek waar mensen met een hart voor de samenleving elkaar ontmoetten en nieuwe wegen naar verandering verkenden. Ik begon te verlangen naar deze nieuwe omgeving, waar ik mijn idealen kon herdefiniëren en nieuwe inspiratie kon opdoen…

Deel 2

Na mijn tijd op de Sociale Academie De Dommel en mijn groei tot mensenmens, vond er een onverwachte wending plaats in mijn pad door het het leven (zie voetnoot *).

In plaats van over te stappen naar de Sociale Academie De Elzent, werd ik aangetrokken tot een compleet andere omgeving: het instituut Rolduc, een eerbiedwaardige plek voor de priesteropleiding.

Hoewel deze keuze voor velen misschien verrassend leek, voelde het voor mij als een natuurlijke volgende stap. De waarden van compassie, dienstbaarheid en het streven naar een rechtvaardige samenleving die ik had ontwikkeld op de academie Dommel, vonden een nieuw kader binnen de context van spirituele groei en het begeleiden van anderen.

Rolduc, met zijn oude kloostergebouwen en serene omgeving, bood een ruimte voor contemplatie en verdieping. Hier kon ik mijn verlangen om mensen te helpen en een positieve impact te hebben op hun levens verder ontwikkelen. Ik dompelde me onder in theologische studies, filosofische discussies en pastorale trainingen, en ontdekte nieuwe manieren om mijn medemens van dienst te zijn.

Op Rolduc leerde ik over de kracht van spiritualiteit en het belang van empathie bij het begeleiden van anderen. Ik begon te begrijpen hoe het cultiveren van de innerlijke wereld, het versterken van de relatie met het goddelijke en het ontwikkelen van een dieper begrip van het menselijk lijden allemaal samenkomen in de persoon van een priester. Het was een weg van geestelijk groei en het vinden van betekenis in dienstbaarheid.

Ik ontmoette medestudenten met verschillende achtergronden en levensverhalen, en we deelden onze inzichten en ervaringen om samen te groeien. Mijn ervaringen op de academie Dommel bleken van onschatbare waarde te zijn, omdat ik geleerd had hoe ik verbinding kon maken met anderen, naar hen kon luisteren en hen kon ondersteunen in hun zoektocht naar betekenis en spirituele vervulling.

Terwijl ik mijn studie voortzette, ontwikkelde ik me tot een priester die gericht was op de behoeften van de mensen om me heen. Mijn tijd op de academie Dommel had me geleerd om te geloven in de kracht van gemeenschap en de waarde van menselijke relaties. Dit zou de kern worden van mijn pastorale inzet: het begeleiden van anderen op hun levenspad, hen helpen bij het vinden van hoop, troost en betekenis in moeilijke tijden.

Hoewel de reis van de Dommel naar Rolduc misschien onverwacht leek, ontdekte ik dat het een organische evolutie was in mijn persoonlijke groei en mijn verlangen om anderen te dienen.

Op Rolduc vond ik een nieuwe gemeenschap van gelijkgestemde individuen, medestudenten en docenten die samenwerkten om ons begrip van spiritualiteit en onze pastorale vaardigheden te verdiepen. We deelden onze persoonlijke ervaringen, worstelingen en triomfen, en vonden steun en inspiratie bij elkaar. De academie Dommel werd een waardevolle basis waarop ik voortbouwde, terwijl ik me richtte op het dienen van anderen in een geestelijke context.

**Voetnoot (*)**

Op een stralende dag in maart begonnen Frank en ik aan een buitengewoon avontuur: te voet en al liftend reisden we naar het prachtige bedevaartsoord Lourdes. Het was een innerlijke roepstem die me zei: “Kom naar Mij in Lourdes.”

Terwijl we onderweg waren, doorkruisten we schilderachtige landschappen, ontmoetten we bijzondere mensen en beleefden we onvergetelijke momenten. Elke stap bracht ons dichter bij onze bestemming, maar ook dichter bij het vinden van onszelf.

Toen we eindelijk aankwamen in Lourdes, voelde ik een diepe verbondenheid met de plek. Het was alsof de aanwezigheid van Maria in de lucht hing. Het was op dat moment, omringd door de serene sfeer van Lourdes, dat ik een belangrijke beslissing nam die mijn leven zou veranderen.

Ik voelde in mijn hart dat mijn roeping tot dienstbaarheid een nieuwe richting had gekregen. Niet langer zou ik me richten op het zijn van een maatschappelijk werker, maar in plaats daarvan voelde ik een diep verlangen om priester te worden.

Deze beslissing was niet lichtzinnig genomen, maar eerder het resultaat van een innerlijke transformatie die zich had voltrokken tijdens onze reis naar Lourdes. De ontmoetingen onderweg, de momenten van introspectie en de bijzondere verbinding die ik voelde met Gods liefde, hadden me doen inzien dat ik een een nieuwe richting nodig had.

De reis naar Lourdes was een keerpunt in mijn leven, waar ik mijn pad met hernieuwde energie en vastberadenheid voortzette. Ik leerde dat verandering nodig was om trouw te blijven aan mezelf en mijn diepste drijfveren en overtuigingen.

Pastoor Geudens